Heeft de islam toekomst in het Westen? Natuurlijk, de rechtsstaat beschermt de rechten van gelovigen en  ongelovigen – dus ook die van de aanhangers van de islam. Andersom ben  ik minder zeker. Zullen aanhangers  van de islam altijd en overal rechtsstatelijke waarden verdedigen? Anders  geformuleerd: heeft het vrije Westen  toekomst?

Een positief antwoord op die vraag  hangt af van twee voorwaarden. Ten  eerste is het van het grootste belang  dat de hopeloos verdeelde islamitische wereld de kracht vindt om te hervormen. Minstens zo belangrijk is dat  het Westen zelf de ‘weg met ons mentaliteit’ overwint. Het vrije Westen  gaat het namelijk zeker niet redden als  het niet in zichzelf gelooft.

Het Westen is niet schuldig aan alles  wat er in de wereld misgaat. Veel mensen, zoals bijvoorbeeld oud-minister  van Buitenlandse Zaken Ben Bot in het  AD van 12 januari, menen dat „het probleem van het moslimfundamentalisme alleen kan worden aangepakt als  armoede, werkloosheid en onvrede in  het Midden Oosten worden aangepakt  in plaats van alleen maar nieuwe beveiligingsmaatregelen”.

Het probleem van het fundamentalisme wordt hiermee gereduceerd tot  een uitvloeisel van sociale deprivatie  en de suggestie wordt gewekt dat het  in ons vermogen ligt daar wat aan te  doen. Maar we hebben  veel  geld betaald voor de olie en wij hebben de  Arabische wereld niet gedwongen  daarmee jihadisten te financieren. Iedereen weet  dat de daders van 9/11 Saoedische middle class jongemannen  waren die geen last hadden van geldtekort.

Sinds  9/11 zijn we niet erg opgeschoten. Mensen die de slachting in Parijs  in verband brengen met de islam kunnen nog steeds rekenen op afkeuring.  Het feit dat dat de daders zelf geen geheim lieten bestaan over hun religieuze motieven doet er kennelijk niet toe.  Dezelfde mensen die het christendom  hebben bekritiseerd schieten opeens  in een politiek correcte kramp als het  de islam betreft.

En dat terwijl er toch betrouwbare  studies zijn die laten zien dat ook met  de mainstream islam iets aan de hand  is. Het Pew Research Center interviewde 38.000 mensen en vond dat in  17 van de 23 onderzochte landen moslims geloven dat de sharia het woord  van God is. Pew stelde ook vast dat  eenderde van de 1,6 miljard moslims  in de wereld menen dat geweld soms  gerechtvaardigd is.

Geen wonder dat veel moslims in  Frankrijk en elders de aanslag verwerpen maar tegelijk menen dat die is uitgelokt door het beledigen van de profeet.   Er is dus wel degelijk iets aan de  hand met de islam, maar het Westen  zit nog steeds gevangen in  de ‘weg met  ons’ mentaliteit. De Duitse minister  van Justitie vraagt Pegida-demonstranten die bezwaar maakt tegen islamisering om hun demonstratie af te  gelasten vanwege de Parijse aanslagen. Al-Qaeda zal ervan genoten hebben.

Zo heb ik ook veel horen verkondigen dat Parijs niet betekent dat wij nu  in oorlog zijn met de islam. Natuurlijk  zit niemand te wachten op een godsdienstoorlog en is de oorlogsterminologie ongelukkig omdat terrorismebestrijding iets anders is dan een klassieke oorlog. Terrorismebestrijding  heeft echter wel degelijk ook militaire  aspecten. En deel van de Franse terroristen werd immers getraind in een  kamp van al-Qaeda in Jemen. De islamistische cultuur des doods zal, of we  het leuk vinden of niet, uitgerookt  moeten worden.  Trotski begreep dit  beter dan onze critici van de oorlogsmetafoor: ‘Wij kiezen niet voor een  oorlog maar de oorlog kiest ons’. Islamisten zijn letterlijk levensgevaarlijk.

Als een bloedbad bij Charlie Hebdo  geen oorlogsdaad is dan weet ik niet  wat wel een oorlogsdaad is. Het verschil met 9/11 is dat de vijand nu bij ons  geboren en opgegroeid is en in het  Midden-Oosten wordt getraind om  ons te doden. Op onze rug blijven liggen en blijven zwelgen in zelfhaat lijkt  mij geen optie voor een regering die  toch in de eerste plaats de veiligheid  van haar burgers moet beschermen.

De suggestie dat alle moslims door  hun geloof medeschuldig zijn aan dit  bloedbad is onzin. Christenen zijn ook  niet medeschuldig aan de wandaden  van de Noor Breivik. Wel is zelfonderzoek nodig naar de religieuze bron  waaruit dit geweld voortkomt. Waar  het om gaat is het besef dat elke religie  en ideologie tot geweld kan leiden.

Zowel het christendom als de islam  bezitten de exclusiviteitspretentie en  bekeringsdrift. Maar christenen hebben zich veel meer ingespannen om  ook de donkere kant van de eigen religie door te lichten. Bij de islam moet  dat nog beginnen. De Algerijnse  schrijver Kamel Daoud zei onlangs in  een interview dat het niets wordt in de  Arabische wereld als de kwestie God  niet aan de orde wordt gesteld. Binnen  paar dagen kreeg hij een fatwah aan  zijn broek.

Hoeveel moslims en niet-moslims  moeten nog sterven voordat de moslimwereld voor de vrijheid kiest?