Een columnist die ik erg bewonder is Roger Cohen. Sinds 2009 is hij columnist voor de New York Times. Daarvoor Foreign Editor van de IHT. Schreef prachtige boeken over Schwarzkopf en over de Balkan. Cohen zit op dit moment in China, een land waar ik me steeds meer mee bezig houd. Ik bewonder zijn stijl en zijn analytische vaardigheden. Zie hieronder zijn column van gisteren en bestudeer vooral de eerste zin. Kijk zo moet het. Ik vind ook het einde mooi: de gedachte dat een contradictio in terminis single party democracy misschien wel on the rise is in de 21e eeuw. Misschien boet onze eigen multiparty democracy wel aan aantrekkingskracht in. Dat krankzinninge proces tegen Wilders may well end up in a big big mess.
Overigens deel ik niet Cohen’s mening over Israel en Iran. Cohen denkt dat er met Iran te onderhandelen valt en daar geloof ik geen bal van. Sterker nog: Obama heeft met die tactiek nog niets klaar gekregen. Coming back to Cohen, it is his style you know, his style Continue reading →