Vannacht ademloos gekeken naar een documentaire over de Berliner Philharmoniker, misschien wel het beste orkest ter wereld. (Amsterdam en Wenen denken daar vast anders over). Wat mij trof was dat veel musici uit dit orkest een moeilijke jeugd hadden gehad. Ze vonden zichzelf niet mooi of hadden het gevoel nooit opgenomen te worden door de groep. Toen ze een muziekinstrument in handen kregen bleken ze opeens wel te kunnen communiceren! Continue reading →