Grasduinen dit weekend leverde het volgende op:

1. De EFSF diplomaten kregen in China niet veel handen op elkaar. Dat is ook niet verwonderlijk, zou U investeren in zo’n reddingsfonds? China denkt overigens wel na over een lening maar heeft een voorkeur om te werken via het IMF. In de woorden van Irvand Subramanian (Peterson Institute for International Economics)  in de NYTimes:

Today, the United States and Europe each have effective veto power in the I.M.F. because important decisions require an 85 percent share of the vote. If China were to become the I.M.F.’s major financier it should have veto power on terms equivalent to those of the United States. Europe’s power should be reduced commensurate with its transition from creditor to potential borrower status. Supplicants, China should insist, cannot have veto power in a financial institution. The Chinese government could then trumpet a nationalist achievement — equal status as the United States, and a greater status than that of Europe, in running the world’s premier financial institution — as the return for investing its cash abroad.

2. De EFSF jongens gaan nu naar Japan, een land dat een onvoorstelbare staatsschuld heeft van 220% van het BBP. Dat gaat dus ook niet veel opleveren

3. Munchau betoogt in de FT dat de euro alleen gered kan worden als het een fiscale unie wordt. Gevolg is dat de 17 eurolanden en de 10 niet euro maar wel EU landen steeds verder uit elkaar zullen groeien. De buitenstaanders hebben wel last van het eurobeleid maar kunnen er geen invloed op uitoefenen. Zweden, VK en Denemarken zullen door verdere integratie binnen het eurogebied in het verdomhoekje komen. Munchau noemt niet de mogelijkheid dat het eurogebied geen fiscale unie wordt en uiteenvalt.

4. 3 en 4 november vindt de G20 plaats in Cannes. Barosso en van Rompuy schreven een brief aan de G20 waarin ze het EU pakket toelichten en openlijk zeggen dat China zijn Yuan beleid moet wijzigen. Handig als je net geld van China wil krijgen. Het duo vindt ook dat de G20 een Tobin taks moet invoeren. Dat zal niet gebeuren en dat is maar goed ook omdat het de too big to fail problematiek alleen nog maar moeilijker op te lossen maakt dan nu al het geval is. Een grote bank betaalt een flitskapitaaltaks nu eenmaal makkelijker dan een kleine.

5. In Buitenhof herhaalde Boot zijn pleidooi voor IMF bemoeienis. Hij heeft kennelijk geen vertrouwen in de byzantijnse gangen van de Europese Commissie. Tang zag het akkoord als een eerste stap maar zag liever de ECB als lender of last resort net als Prof. De Grauwe dan een verhoogde EFSF. Die visie zal Plasterk denk ik niet overnemen. De ECB moet zo snel mogelijk terug naar zijn klassieke monetaire taak. Het misbruik heeft nu al lang genoeg geduurd, maar goed het kan alleen stoppen als de concurrentiepositie van Club Med verbetert en daar zijn we nog lang niet als het al lukt. De Kam vreesde dat het concurrentiepositie niet opgelost kan worden. Een standpunt waar veel voor te zeggen is. Overigens zijn de meeste monetaire unies in het verleden uit elkaar geknald juist door economische divergentie: voorbeelden de Latijnse Unie, de BLEU en in zekere zin ook de Benelux

6. The Economist filosofeert over het einde van de Monnet methode, integratie van steeds kleine stapjes, van EGKS naar de EG naar de EU. Het is nu fiscale unie of break up zegt het Britse blad

Vanavond, dus maandagavond praat ik met Kees de Kort over de Euro-perikelen in de Libertijn in Amsterdam