Euroblog 4 november 2011

In de FT wordt Matt King van de Citigroup geciteerd. Hij meent dat Italië nu in grote problemen komt en dat het hele bailout mechanisme zal instorten:

1. de rente op tienjarige Italiaanse obligaties zitten nu boven de 6% en dat is natuurlijk angstaanjagend hoog

2. De Chinezen zullen niet staan te springen om geld te geven aan een fonds dat steeds te maken zal hebben met Griekse en Italiaanse obstructie. Wie wordt de volgende? En wie kan er tegen zijn dat de mening van het volk gevraagd wordt? Gisteren schijnt de referendumbom gedemonteerd te zijn maar nu dreigt het Griekse kabinet te vallen. Als dat gebeurt zijn we nog meer tijd kwijt.

3. Matt gelooft niet dat het nieuwe EFSF een leverage van 4 a 5 keer zal bewerkstelligen. Welke financiers gaan er mee doen? De risico’s zijn gewoon te groot

4. Matt King merkt op dat “BTPs have been close to these yields before; spread levels have not”:

 

We are also quite close to the point beyond which other sovereigns have found it very difficult to return, when yields breach 6% (Figure 3). This is partly because feedback loops kick in and additional widening could easily accelerate. For example, if spreads of 450bp on 10-year governments are exceeded for five consecutive business days, LCH haircut requirements for banks borrowing against Italian collateral will rise by 15%.  Admittedly this was all part of Portugal’s losing access to markets and applying for a bail-out, but we see no reason why the feedback loops should operate any differently for Italy.

Conclusie: Berlusconi kan deze betonrot niet meer stoppen, hervormingen zullen de groei nog meer doen afnemen.

Wat te doen? In theorie kan de ECB nog veel agressiever obligaties opkopen. Maar gaat Draghi dat doen?

1. Italie redden met interventies die ten koste gaan van de geloofwaardigheid van de ECB in Duitsland? Giftig mengsel. Er zijn al twee Duitsers gesneuveld: Weber en Stark. Moet er nog een derde sneuvelen?

2. Draghi vindt waarschijnlijk net als Trichet dat niet de ECB maar regeringen sovereigns moeten redden. Draghi is bereid om de rente een beetje te verlagen maar dat lost de zaak natuurlijk niet op. Draghi zei eerder bereid zijn om door te gaan met de interventies als het nieuwe EFSF actief wordt maar hij zei gisteren ook tegen een FT journalist dat de ECB niet een lender of the last resort is die de eurozone-crisis kan oplossen.

Het hoge woord moet er maar uit. We zijn dus weer terug bij af. In de tussentijd komt er een recessie aan, gaan banken herkapitaliseren, bezuinigingen, dalend consumenten en ondernemersvertrouwen en dus neemt groei verder af.

Het eindspel nader met rasse schreden en het zal bloedig zijn.

 

Mocht U geïnteresseerd zijn in de voorverkoop van mijn boek ‘Mijmeren Overzee’ met essays over ondermeer de Eurocrisis

dan kunt U die hier bestellen


4 thoughts on “Euroblog 4 november 2011

  1. Ik denk dat de betonrot is dat “we” met allen permanent heel hard iets negatiefs blijven roepen. Je ziet geen positief nieuws, geen handen uit de mouwen, geen verbetering, alleen maar het herhalen van het feit dat het slecht gaat.

    Het is ook een van de eigenschap van een crisis, slecht nieuws genereert elke keer weer een beetje meer slecht nieuws, het proces houdt zichzelf in stand of versterkt zichzelf.

    Daarnaast denk ik dat een deel van de mensen die maar voortdurend blijven roepen dat het slecht gaat een politieke agenda hebben, populisme in de vorm van simpele verklaringen bedoeld om de macht te vergroten in plaats van een probleem op te lossen.

    Een positieve insteek om het proces te wenden zou een welkome verluchting zijn, en als dat op grotere schaal gebeurt dan zul je vanzelf zien dat de economie het ineens beter doet.

  2. Helemaal niet somber, heer Boekestijn.
    U bewijst hiermee een realistische kijk op Europa te hebben.

  3. Snoeien om te groeien!

    Het bankwezen financiert het heden met de toekomst!
    Dit is op termijn onmogelijk.

    Het zijn niet meer de banken, die de dienst uitmaken, maar kapitalisten als Bill Gates!

Leave a Reply