Hallo Arend Jan,

Noorse Kronen, het lijkt mij een goed idee, ik heb het een paar jaar geleden met IJslandse kronen geprobeerd, maar zie, bankroet is alles wat daar uit het vulkaanbanki de lucht in wordt geblazen. Alsof de IJslanders willen zeggen: As zijt gij, en tot as zult gij wederkeren.
Intussen lijkt de Euro gered, voor een tijdje, er is een vangnet geweven. Behalve dan de vijf miljard die wij al aan Griekenland hadden toegezegd, lijkt het ons voorlopig niets te kosten, zolang er geen andere landen in problemen komen.
Als de beleggers dan maar niet gaan doen wat jij voorstelt, Spaanse en Portugese obligaties dumpen.
De beleggers, de speculanten, ze zijn de hyena’s van de Euro, nee, van het hele wereldwije economische systeem. Keer op keer, dat had ik ook al bij zowel de bankencrisis als bij de economische crisis, vraag ik me af: Hoe is het nou toch mogelijk dat het de mens zelf is die zijn eigen economische systeem te gronde richt.
Intussen weten we dat het systeem door en door rot is. Het is zo onstabiel, wereldwijd zo onstabiel, dat iemand in Amerika maar één tikfoutje hoeft te maken, waardoor hij per ongeluk het duizendvoudige aan aandelen verkoopt dan hij van plan was, en de Dow Jones gaat negen procent in de min.
Angst regeert. de crisis lijkt verdomd veel op de olievlek in de Golf van Mexico.
De conclusies van de Commissie-De Wit spreken boekdelen. Iedereen treft schuld, er was en is te weinig toezicht, de overheid neemt te weinig verantwoordelijkheid en de bankensector, op een enkele uitzondering na, al helemaal niet.
Ik vind overigens die commissie wel iets aandoenlijks hebben. Men probeert schuldigen aan te wijzen in een mondiale crisis, in een crisis die veroorzaakt lijkt door krachten waar niemand eigenlijk grip op heeft. We voelen ons solozeilers, die ronddolen op een anonieme zee van globalisering.
Ik denk dat een sleutelbegrip hier de anonimitiet is, het gebrek aan verantwoordelijkheid, de individualisering, de ongebreidelde hebzucht.
We zijn bang, zelfs onze pensioenfondsen, die toch de pilaren onder onze samenleving zouden moeten zijn, blijken te rusten op drijfzand.
Er is geen weg meer terug, een scheet die in Nederland gelaten wordt kan een donderslag op Wall Street veroorzaken. Wij hebben als westerlingen gewon veel te grote voeten, waarop wij menen te kunnen leven.
Die vrije markt, die kan het gewoon niet alleen. Het was zo cynisch om te zien dat juist de banken, meestal toch instellingen die niet zoveel met de overheid op hebben, de eersten waren die hun handjes ophielden.
Onze samenleving wordt in een wurggreep van het geld gehouden, constant gechanteerd.
Maar: wat te doen? Terug naar de gulden, onzin. Dan kunnen we net zo goed met dukaten van Blokker gaan betalen.
Meer regels, meer toezicht, een krachtiger Europees begrotingsbeleid, Grieken moeten voor straf maar eens gaan doorwerken tot hun 80ste.
Nee, wij moeten komen tot een nieuwe inrichting van ons economisch systeem. Van dat systeem moet duurzaamheid het kernwoord zijn. Dingen moeten gaan kosten wat ze kosten, we hebben maar één aarde, en die is veel meer waard dan dat er nu voor wordt betaald. Vind je niet? Groet, Vincent.