Hallo Arend Jan
Journalisten, of mensen die daarvoor door menen te gaan, halen hun quotes en soundbites overal waar ze maar kunnen. Jij had als Tweede Kamerlid een openbaar ambt, je was een target. Bovendien wist men van jou al dat je een flapuit (excusez le mot) kunt zijn.
Tegen een geheime camera doe je natuurlijk niets, behalve dan over koetjes en kalfjes praten. Je deed dat niet, gaf Rutte de wind van voren, precies wat De Bruijn wilde. Je had natuurlijk beter even met Van Rossem kunnen gaan douchen en hem tijdens het inzepen je ontboezemingen kunnen doen, maar dat kon je niet weten. Je stond toen ook al bekend als iemand die het niet altijd even nauw neemt met de fractiediscipline, als iemand met een eigen geluid, het begrip Boekestijntje is niet voor niets legendarisch geworden. Uiteindelijk heeft je dat ook je plaats in de fractie gekost.
Dit alles, Arend Jan, begrijp me goed, is nadrukkelijk niet bedoeld ter verdediging van de journalistiek. De methodes worden steeds ranziger, maar je moet, vind ik, wel onderscheid maken tussen de De Bruijnen en Dijkgraven van deze wereld, die omdat de vuilnismannen staakten het vuilnis zelf maar even ging ophalen, en rubrieken als NOVA.
Flip de Kam gaf commentaar, maar ook Sylvester Eijffinger, van wie algemeen bekend is dat hij een CDA-er is. Jaja, ook economen zijn mensen met politieke voorkeuren. Als daar een VVD-econoom had gezeten, had je er dan net zo veel problemen mee gehad? Het was een droevig staaltje journalistiek, die Netwerkuitzending van de EO had niets met journalistiek te maken. Onderaan deze brief neem ik het columnpje op dat ik er vandaag in het AD aan wijdde.
Meer woorden wil ik er eigenlijk niet aan vuil maken, beneden alle peil, dat was het, naar, om mensen te laten huilen op commando, onder de Evangelische vlag van God nog wel, wat vindt Hij daar eigenlijk van? Niets denk ik, over de Holocaust heb ik Hem ook nog nooit iets horen zeggen.
Je steekt Rutte inderdaad behoorlijk de hoogte in. Ik herinner me die heidag van jullie in Zeist, waar ik toevallig in terechtkwam. Ik reed samen met een vriend in zijn oude Snoek door de provincie Utrecht. We hadden zin in koffie en kwamen langs een hotel in Zeist. Daar stonden beveiligers, dat vonden wij wel interessant. We stapten uit, de beveiligers groetten ons, noemden zelfs mijn naam en duwden ons naar binnen. Ik liep recht in de armen van Mark Tutte, die daarjuist Verdonk de oren gewassen had. Hij gaf me een hand en groette mij vrolijk. Verdonk wilde langs ons heen naar buit4en lopen, maar Rutte hield haar tegen. “Rita, dit is Vincent,” zei hij triomfantelijk. Hij kende mijn opvattingen over Verdonk. Ze gaf me met tegenzin een slappe hand. Dat was meesterlijk gespeeld van Rutte. Ik voelde me een soort schaakstuk. Daarna dronken we koffie met krakelingen, en jij kwam er ook bij.
Toen wist ik het, het komt wel goed met die Rutte. Kwieke, montere man. Minister Bijlo, hhmm, de naam circuleert, ik word genoemd!
Dit alles, Arend Jan, begrijp me goed, is nadrukkelijk niet bedoeld ter verdediging van de journalistiek. De methodes worden steeds ranziger, maar je moet, vind ik, wel onderscheid maken tussen de De Bruijnen en Dijkgraven van deze wereld, die omdat de vuilnismannen staakten het vuilnis zelf maar even ging ophalen, en rubrieken als NOVA.
Flip de Kam gaf commentaar, maar ook Sylvester Eijffinger, van wie algemeen bekend is dat hij een CDA-er is. Jaja, ook economen zijn mensen met politieke voorkeuren. Als daar een VVD-econoom had gezeten, had je er dan net zo veel problemen mee gehad? Het was een droevig staaltje journalistiek, die Netwerkuitzending van de EO had niets met journalistiek te maken. Onderaan deze brief neem ik het columnpje op dat ik er vandaag in het AD aan wijdde.
Meer woorden wil ik er eigenlijk niet aan vuil maken, beneden alle peil, dat was het, naar, om mensen te laten huilen op commando, onder de Evangelische vlag van God nog wel, wat vindt Hij daar eigenlijk van? Niets denk ik, over de Holocaust heb ik Hem ook nog nooit iets horen zeggen.
Je steekt Rutte inderdaad behoorlijk de hoogte in. Ik herinner me die heidag van jullie in Zeist, waar ik toevallig in terechtkwam. Ik reed samen met een vriend in zijn oude Snoek door de provincie Utrecht. We hadden zin in koffie en kwamen langs een hotel in Zeist. Daar stonden beveiligers, dat vonden wij wel interessant. We stapten uit, de beveiligers groetten ons, noemden zelfs mijn naam en duwden ons naar binnen. Ik liep recht in de armen van Mark Tutte, die daarjuist Verdonk de oren gewassen had. Hij gaf me een hand en groette mij vrolijk. Verdonk wilde langs ons heen naar buit4en lopen, maar Rutte hield haar tegen. “Rita, dit is Vincent,” zei hij triomfantelijk. Hij kende mijn opvattingen over Verdonk. Ze gaf me met tegenzin een slappe hand. Dat was meesterlijk gespeeld van Rutte. Ik voelde me een soort schaakstuk. Daarna dronken we koffie met krakelingen, en jij kwam er ook bij.
Toen wist ik het, het komt wel goed met die Rutte. Kwieke, montere man. Minister Bijlo, hhmm, de naam circuleert, ik word genoemd!
Hier dan de column. Ik heb een fictieve partij opgericht, SD10 Swingende Democraten 10. Lijsttrekker Bijlo maakt een onstuitbare opmars door, mar in deze column heeft hij het even moeilijk. Groet, Vincent.
WOESTE LIJSTTREKKER VAN SD10
Lijsttrekker Bijlo van de swingende democraten van
Sd10 is woedend.
Hij is zojuist geconfronteerd met een filmpje van actualiteitenrubriek Netwerk.
“Dit klopt van geen kanten,” schreeuwt hij. “Dit is puur effectbejag, schandalig dat de publiek omroep zich daarmee inlaat.”
Op het filmpje is te zien hoe een econoom van Nyenrode aanbelt bij drie villa’s in Blaricum. Hij confronteert de bewoners met de gevolgen die het verkiezingsprogramma van SD10 voor hun zal hebben. Het resultaat liegt er niet om. Allemaal barsten ze in huilen uit. De bankdirecteur, de wapenhandelaar, de vrouw van de directeur van de fabriek van kippenslachtmachines, allemaal laten ze hun tranen de vrije loop. Het is onthutsend om te zien, zoveel menselijk leed, tot in de kleinste details vastgelegd door de meedogenloze lens van de camera.
“Nooit meer een weekend New York,” snikt de wapenhandelaar. Hij wankelt, maar nog net voordat hij tegen de marmeren vloer van de hal tepletter zal slaan vangt een inderhaast toegeschoten stagiaire van Netwerk de arme man op.
“Wat moet ik nou met Toscane,” stamelt de vrouw van de directeur van de fabriek van kippenslachtmachines.
“Dit,” zegt een vette voiceover, “is de keerzijde van de medaille van de swingende democraten.” We zien de bankdirecteur een touw uit zijn broekzak halen. Hij zet een keukentrapje tegen een monumentale eik in zijn tuin, klimt omhoog en knoopt het touw vast aan een dikke tak. Hij legt het andere eind om zijn nek, maakt er een stevige knoop in, kijkt nog één keer om naar de camera, de muziek zwelt aan en dan is het filmpje afgelopen.
Bijlo ontploft. “Rechts tuig,” brult hij, “de publieke omroep is te rechts, daar gaat dus straks na 9 juni geen cent meer heen, hoor je, geen cent!”
