Het uiteenvallen van de Eurzone is niet onopgemerkt gebleven. Wat zouden de geopolitieke gevolgen kunnen zijn?
1. Binnen de G 7 en G 20 was de macht van Europese landen al tanende. Dat proces zal nu worden versterkt. De eurocrisis met zijn verwevenheid in de VS zal bijdragen aan het verval van het Westen. India en China zullen zich veel assertiever gaan opstellen. China wil bijvoorbeeld niet dat Israël Iran gaat bombarderen. China heeft meer dan genoeg Amerikaans schuldenpapier om er ook mee politiek mee te gaan bedrijven
2. Tegelijkertijd is het instorten van de Europese markt slecht nieuws voor China. Voor China is de Europese markt heel belangrijk. Dat zou sociale woelingen in Beijing ten gevolge kunnen hebben. Ook de Europese kapitaalstroom naar Vietnam, delen van Afrika en Brazilië zou kunnen opdrogen.
3. Europa zal nog veel meer gaan bezuinigen op defensie. Libië zit er niet meer in. In de VS gaat Obama nu ook drastisch bezuinigen
4. In Europa zelf komen er grote spanningen tussen de Neuro en de Zeuro. Dat leidit niet alleen tot tanende invloed van Europa in de wereld maar ook tot veel meer conflicten intern. De gemeenschappelijke markt is monetair niet meer gemeenschappelijk en dat heeft gevolgen voor de stabiliteit en groei
5. Duitsland zal in de Neuro nog veel beter zijn zin kunnen doordrijven. Is dat stabiel? Accepteren de Franse kiezers een Duits Europa?
De Europese hegemonie was allang aangetast door de bipolaire orde van de Koude oorlog. Nu echter de VS en de EU wegglijden wordt de 21ste eeuw multipolairder dan ooit. Dat zal leiden tot wisselende allianties en Merkel is daar al heel druk mee. Zij doet direct zaken met China, Brazilie en Rusland en de EU speelt daarin slecht een kleine rol.
Een paar overpeinzingen vanuit Oman
Twee vragen dringen zich op:
1) Het verlies van ‘hegemonie’ (whatever that means) tijdens de Koude Ooorlog loopt parallel aan de vorming van de EUnie (via Kolen-en-Staal en de EEG). Het komt mij voor dat zulks niet toevallig is.
2) Zou Europa niet gebaat zijn bij een alliantie van zelfstandige, souvereine staten (eventueel verenigd in een echte vrij-handelszone, en dus geen dwingend opglegde douane-unie) om concurentie te bieden? Concurentie tussen lidstaten (inclusief het voeren van een eigen economisch en monetait beleid) houdt eenieder bij de les. Dat versterkt de positie van de alliantie mbt the concurentie met opkomende economieën.
Een derde, bijkomende vraag: Is het feit dat Europa (of beter, de EUnie) de opkomst van de BRICs als een bedreiging (en niet als een kans) ervaren, niet uitermate symptomatisch voor de sclerosis waar de EUnie aan leidt? Moeten we daar geen conclusies uit trekken?