In een interview in de WSJ blijkt dat Rutte het Duitse beleid bij Obama heeft verdedigd. Dat is heel verstandig. Een klein land als Nederland doet er wijs aan zo dicht mogelijk tegen het economisch succesvolle Duitsland aan te schurken. Bovendien is Merkel terecht beducht voor de kans dat extra steun niet automatisch leiden tot hervormingen. Het Duitse verhaal kan men nog eens goed bestuderen in dit opinieartikel in de WSJ.

In een verslag van het FD lezen wij dat Rutte geheel de Duitse lijn steunt. Daar is niks mis mee. Het gesprek bij Obama zal er niet makkelijker op geworden zijn aangezien Obama hoopt dat de ECB de sluizen openzetten aangezien anders de Amerikaanse belangen in Europa in gevaar komen. Rutte liet zich kennelijk niet intimideren door de Amerikaanse Keynesianen en heeft gewoon de Duitse lijn vastgehouden. Het Nederlands-Duitse kamp zit dus stevig in elkaar en dat kan ons later nog goed van pas komen.

De Duitse positie is echter misschien ook nog onvoldoende om hervormingen door te drukken. Leest U vooral deze passage in de WSJ:

The third option, and the one the Germans seem to prefer, is a closer fiscal union across the euro zone with stricter rules on debt and deficits. This is the essence of the tentative Franco-German plan leaked over the weekend. In return for issuing euro bonds or perhaps granting countries access to ECB bond purchases, Germany would require those nations to live by German-approved fiscal rules. This has the virtue of distinguishing between countries that follow the rules and those that don’t, enforcing good behavior with carrots and bad with sticks. This is better than the other options, but it too is no panacea. Germany isn’t about to send the Wehrmacht to Rome or Athens to enforce fiscal policy. So enforcement would still largely depend on the political will of the countries themselves. Such debt and deficit rules could also be counterproductive if they led to growth-killing tax increases instead of spending cuts and entitlement reforms.

Griekenland krijgt eindelijk de 8 miljard als de IMF de tranche binnenkort ook goedkeurt. Papademos heeft schriftelijk beloofd nu werkelijk hervormingen door te voeren. Er komt echter ook weer een grote staking aan. En er is een onderzoek gestart naar geheime Zwitserse bankrekeningen van Griekse politici. Dat wordt dus nog heel gezellig in Athene.

De Ministers van Financiën hebben met het EFSF gisteren nog niet veel bereikt. Er zit in het fonds nu nog 250 miljard. DE Jager denkt dat de hefboom via een verzekeringsconstructie slechts 2 a 3 keer dat bedrag kan vermenigvuldigen. Het is de bedoeling dat het noodfonds garantie gaat geven voor voor 20-30% koersverlies op staatsobligaties. Dit zou in december al geïmplementeerd kunnen worden maar het is natuurlijk de vraag of private partijen zullen intekenen.

Met een fonds van dergelijke omvang kan men grote landen als Spanje en Italië niet redden. Er wordt nu smachtend naar het IMF gekeken. Dat is financieel natuurlijk een blamage (lees Martin Wolf in de FT)maar verstandig omdat het IMF beter hervormingen kan doordrukken dan de EU. Het IMF kan niet meer dan 290 miljard euro ophoesten. De Jager zei dat hij bereid was de Nederlandse bijdrage aan het IMF te verhogen. We are clearly not out of the woods.

Het is dan ook geen wonder dat bedrijven nu contingency planning aan het doen zijn voor het geval dat de Euroozne uit elkaar valt. Siemens is zelfs bezig met een eigen bank! Voor meer informatie lees dit artikel in de FT.

Ik houd U op de hoogte!