Vandaag werd duidelijk dat de hefboom van het EFSF zwaar tegenvalt en ieder geval niet voldoende is om de markten te kalmeren. Iedereen kijkt nu naar de ECB. Die kan echter wel de markten kalmeren en banken verlichten maar niet de schuldenproblematiek oplossen. Dat geldt ook voor de gecoördineerde actie van zes Centrale BankenHet was gisteren weer een spannende dag. Europese banken hebben van dinsdag op woensdag 297,112 miljard euro gestald bij de depositofaciliteit van de ECB. Dat is het hoogste niveau sinds 7 november, toen banken overnight 298,591 miljard euro stalden bij de centrale bank. Een niveau hoger dan 100 miljard euro wordt gezien als een teken van stress in de interbancaire markt. Banken durven geen leningen meer bij elkaar aan te houden.
Eerder deze week wist de ECB niet het bedrag aan aangekochte staatsobligaties te “steriliseren”. De ECB geeft banken de mogelijkheid gebruik te maken van een depositofaciliteit met een looptijd van een week en een omvang die gelijk is aan het bedrag aan staatsobligaties in portefeuille. Door liquiditeit uit het bankwezen te halen wil de ECB voorkomen dat het indirect de begrotingstekorten van overheden financiert. Banken boden voor 194,2 miljard euro, lager dan de 203,5 miljard euro waar de ECB op had gehoopt. Dit sterilisatietekort is al eerder voortgekomen en natuurlijk koren op de molen van de tegenstanders van het opkopen van rotte obligaties door de ECB.
In Brussel waren de EU Ministers van Financien nog steeds bijeen. De hefboomwerking van het EFSF brengt het totaal op 600 miljard. De reden is dat China, de VS en de EU zelf geen zin hebben om meer geld in het EFSF te stoppen. Duitsland wil dat niet omdat men de EFSF structuur te soft vindt om ook daadwerkelijk hervormingen door te drukken in de tekortlanden.
In een vertrouwelijk rapport van de Europese Commissie stond onomwonden dat Italië slechts op korte termijn de turbulentie op de obligatiemarkten kan overleven. Lang duurt dat echter niet. Bij de huidige rentestand is het wachten op een run op de Italiaanse sovereign debt, hetgeen betekent dat de Italiaanse liquiditeitscrisis omslaat in een solvabiliteitscrisis.
De ernst van deze situatie en de Duitse afkeer van het EFSF bracht Schauble ertoe om zijn bereidheid uit te spreken om via bilaterale leningen de slagkracht van het IMF te verhogen. Duitsland heeft namelijk meer vertrouwen in de capaciteit van het IMF om hervormingen af te dwingen dan in die van de Europese Commissie. De Bundesbank moet deze toezegging van Schauble wel goedkeuren.
De onderhandelaars hopen dat de ECB in ruil voor fiscale integratie bereid zou zijn meer te doen via het IMF. Probleem is natuurlijk dat de ECB onafhankelijk is en dat het niet zo gemakkelijk is om voor 9 december meer fiscale integratie tot stand te brengen laat staan te implementeren. Mijn voorspelling is dan ook dat we 9 december niet gaan halen en dat we nog vaak langs de financiële afgrond staan.
Spectaculair was ook Quantitative Easing III. In een persbericht van de ECB werd het volgende aangekondigd:
The Bank of Canada, the Bank of England, the Bank of Japan, the European Central Bank, the Federal Reserve and the Swiss National Bank are today announcing coordinated actions to enhance their capacity to provide liquidity support to the global financial system. The purpose of these actions is to ease strains in financial markets and thereby mitigate the effects of such strains on the supply of credit to households and businesses and so help foster economic activity.
These central banks have agreed to lower the pricing on the existing temporary US dollar liquidity swap arrangements by 50 basis points so that the new rate will be the US dollar Overnight Index Swap (OIS) rate plus 50 basis points. This pricing will be applied to all operations conducted from 5 December 2011. The authorisation of these swap arrangements has been extended to 1 February 2013. In addition, the Bank of England, the Bank of Japan, the European Central Bank, and the Swiss National Bank will continue to offer three-month tenders until further notice.
Er wordt gefluisterd dat er banken in de tekortlanden in de problemen waren gekomen waardoor de druk op de Centrale Banken enorm werd opgevoerd.
Steeds meer multinationals bereiden zich voor op het einde van de Euro. Geld wordt bij de ECB gestald, eigen banken worden opgericht en contracten worden opengebroken
Conclusie: zonder dat er zekerheid is dat er echt hervormd gaat worden gaan de Centrale Banken dollarleningen goedkoper maken. Moral hazard gone wild. Dit soort maatregelen verlicht banken maar lost de schuldenproblematiek natuurlijk niet op. We are not out of the woods.
