Wij leven in een gepolariseerde samenleving, en wij weten het. Het lijkt wel of wij niet in staat zijn om onze neiging te onderdrukken om de ander zwart te maken. Je zou hopen dat een crisis de neuzen in dezelfde richting zou krijgen maar daar lijkt het niet op. Een godsvrede staat nog niet voor de deur.

‘De geschiedenis is als een echoput wie haar aanroept krijgt zijn eigen mening als antwoord terug’, schreef de grote historicus Ernst Kossmann 4 decennia geleden. De geschiedenis is immers zo rijk dat men voor veel opvattingen argumenten in het verleden kan vinden. Geschiedschrijving is met andere woorden een debat zonder einde maar dat betekent niet dat men zich geheel kan loszingen van historische feiten. Dat laatste gebeurt echter soms wel als politici historische argumenten gebruiken om hun politieke programma te onderbouwen. Zo probeerde het PVV-kamerlid Martin Bosma enige jaren geleden om zijn aanval op de multiculturele samenleving kracht bij te zetten met een eenzijdige interpretatie van de geschiedenis van Zuid-Afrika. Onlangs kondigde zijn collega van Forum voor Democratie, Thierry Baudet, eveneens aan in de Zuid-Afrikaanse geschiedenis te gaan shoppen en een recht op terugkeer van witte Afrikanen te bepleiten.